มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 10/7/14 ที่ผ่านมาซึ่งไม่น่าเชื่อว่าผมจะต้องมาเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ ผมกับแฟนคบกันมา 4 ปีแล้ว กำลังจะเข้าสู่ปีที่ 5 หลายคนอาจมองว่าน้อยไป แต่สำหรับผม ระยะเวลา 4 ปี มันมีค่ามาก เราสองคนคบกันเป็นแฟนตั้งแต่สมัยเรียน ป. ตรี ซึ่งผมเรียนคนละคณะกับเขา เขาเรียนปี 3 ผมเรียน ปี 2 แต่อายุเราเท่ากัน เราสองคนร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา ผ่านเหตุการณ์ ที่เลวร้ายมามากพอสมควร มากจนพอที่ผมคิดจะแต่งงานกับเขา ตอนไปเรียนก็ต้องนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปเรียน ฝนตก ก็เปียกด้วยกันทั้งคู่ ซึ่งหลายๆ เหตุการณ์มันมีความประทับใจของมันแฝงอยู่ในตัวอยู่แล้ว
จนกระทั่งผมเรียนจบก่อน แล้วผมได้งานทำแถวตลาดกิ่งแก้ว ถนนบางนา-ตราด ซึ่งเป็นบริษัทใหญ่และเป็นบริษัทชั้นนำ ระดับต้นๆ ของประเทศ โดยตำแหน่งที่ผมได้รับ คือ Project Engineer บทบาทหน้าที่รับผิดชอบมันต่างจากที่ผมคิดโดยชิ้นเชิง ใครทำตำแหน่งนี้ได้ต้องมีความรับผิดชอบมากกว่าคนอื่นประมาณ 2-3 เท่าตัว ยอมรับว่าเหนื่อยมาก และผมก็เต็มใจยอมรับมัน มันจึงทำให้เกิดช่องว่างตรงนี้ ระหว่างผมกับแฟน จากช่องเล็กๆ ที่ไม่มีอะไร จนสุดท้ายมันกลายเป็นช่องว่างที่ใหญ่โตจนผมไม่สามารถหาอะไรมาประสานมันคืนได้ เหมือนเดิม จนกระทั่งแฟนผมเรียนจบ หางานทำได้ ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติ เมื่อคนเราไปเจอสังคมที่เปลี่ยนไป ความต้องการมันก็ต้องมีเพิ่มมากขึ้นเป็นธรรมดา จากแต่ก่อนใช้โทรศัพท์มือถือธรรมดา ก็สามารถอยู่ได้ แต่เมื่อเริ่มทำงานเห็นคนอื่นเขาใช้ยี่ห้อ ดีๆ พวกสมาร์ทโฟน ต่างๆ ก็อยากได้เหมือนเขาบ้าง ซึ่งแน่นอนว่าผมพยายามทำงาน หาเงิน เพื่อที่จะนำไปใช้จ่าย support กับความต้องการของแฟนผม ซึ่งผมก็รับปากว่าจะหาให้ ถ้าซื้อสดไม่ได้ก็จะช่วยกันผ่อน
ผมทำงานหาเงิน จนไม่มีเวลาไปเจอกับแฟนผม บางอาทิตย์ ผมทำงาน ทำโอที 7 วัน เลยด้วยซ้ำ และแน่นอน "เวลา" ย่อมขาดหายไป การเอาใจใส่ การเจอหน้ากัน การไปเที่ยวด้วยกัน ย่อมหดหายไปด้วย ตลอดระยะเวลาที่ผมทำงาน หาเงิน เพื่ออนาคตของผมกับแฟน มันย่อมมีคนอื่นเข้ามาพัวพันอยู่แล้ว ซึ่งมันก็เกิดขึ้นจริงๆ แต่เขาก็ยอมรับว่ามีคนเข้ามาคุยด้วย เทคแคร์ เอาใจใส่ดูแล แต่แฟนผมเขาก็มั่นใจว่าเขาเลือกผม พอผมได้ยินแบบนี้ผมก็มีกำลังใจทำงานอยู่แล้วบวกกับการที่ผมเชื่อใจเขาด้วย ทำให้เรื่องการมีคนใหม่ไม่มีอยู่ในหัวผมเลย ซึ่งความตั้งใจของผม คือ เงินที่กำลังจะออก week นี้ผมจะพาแฟนไปซื้อ แท็บเล็ต ตระกูล "I"
แต่ดันมีเหตุการณ์ที่ผมไม่คาดฝันมาเกิดขึ้นก่อน !!
วันที่ 10/7/14
เมื่อเขาบอกผมว่า ถ้าสมมุติเราเลิกกัน เราจะยังเป็นเพื่อนกันได้อยู่ใช่มั้ย ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรมาก ก็เลยถามกลับว่าเป็นอะไร ทำไมถามแบบนี้ เขาก็เงียบ จนสุดท้ายเอ่ยปากมาว่า มีคนเข้ามาทำดีกับเขา เข้ามาทำหน้าที่แฟนแทนผม และก็เป็นคนจังหวัดเดียวกันอีกด้วย ผมได้ยินที่แฟนผมบอก ผมเลยถามกลับไปว่า แล้วเลือกเขาหรอ คำตอบที่เขาพูดออกจากปาก มันทำให้ ผมช็อค ล้มทั้งยืน ขาอ่อน ปวดใจ มันเป็นคำสั้นๆ โดยเขาตอบกลับมาว่า "อืม" ผมยังพยายามคุยกับเขา แล้ว 4 ปี ที่ผ่านมาล่ะมันช่วยอะไรไม่ได้เลยหรอ ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาล่ะ
เขาไม่ตอบ ผมอึ้ง น้ำตาผมไหลออกมาผมร้องไห้
ผมเลยขอวางแล้วก็จะโทรไปหาใหม่ แต่เขาบอกว่า ไม่ต้องแล้ว ไม่ต้องโทรมาแล้ว ผมทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ขี่มอเตอร์ไซค์กลับบ้าน ผมร้องไห้ตลอดทางจนถึงบ้าน พยามยามโทรหาเขา เขาก็ไม่รับ ผมนอนหลับๆ ตื่นๆ คือ มันเหมือนฝันไป จากคุยไลน์กัน โทรหากัน แล้วจู่ๆ ไลน์ไปไม่ตอบ โทรไปไม่รับ คือ มันเกิดอะไรขึ้น รุ่งเช้า ผมไลน์ไปอีกรอบ ผมรู้ว่าผมไม่มีเวลา ไม่ได้เอาใจใส่ เหมือนแฟนคนอื่นๆ ผมบอกเขา ผมขอโอกาสครั้งสุดท้าย อยากทำหน้าที่แฟน อยากให้เวลา คือ ผมยอมลาออกจากงานสิ้นเดือนนี้ เพราะว่าจะได้มีเวลาไปให้เขา แต่เขา ไม่ยอมให้โอกาสผมเลย
เขาไลน์ตอบกลับมาว่า คืนก่อนหน้านั้นประมาณ 2-3 วัน มีคนเมาจะมาทำร้ายเขา ถือมีดดาบยาวจะมาฟันเขา แล้วผุ้ชายคนนั้นจะเข้ามารับคมดาบแทน เขาบอกว่า เขายอมรับซึ้งใจมาก ประทับใจกับเหตุการณ์นั้นมาก เขาให้ใจคนนั้นไปหมดแล้ว เขารัก คนๆนั้นไปแล้วเขาบอกกับผมว่า ผมได้แค่รับรู้และปลอบใจแต่ผมไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้เลย ซึ่งจริงๆ แล้วเหตุการณ์นี้ผมก็เพิ่งรู้ด้วยซ้ำ ผมเลยขอพูดแล้วถ้าผมอยู่ในเหตุการณ์นั้น คิดว่าผมจะไม่ทำแบบนั้นบ้างหรอ แต่เขาก็ตอบกลับมาว่า "คืนนั้นมันไม่ใช่ผมไง แต่มันเป็นเค้า คนนั้น" ผมอึ้ง ผมถามเขากลับไป "4 ปี เลยนะที่เราร่วมทุกข์ ร่วมสุขกันมา อุปสรรคต่างๆ เราก็ผ่านมาหมดแล้ว" เขาตอบกลับมาว่า "ใช่ 4 ปี กบัคนที่จะเอาชีวิตมาตายเพื่อเขา สามารถปกป้องเขาได้" เขาบอกว่าเขาให้ใจกับคนนั้นไปหมดแล้ว
แล้วผมล่ะ ที่ดิ้นรน อดทนทำงาน
ความหวัง ความฝัน ทุกอย่าง
ตลอดระยะเวลาที่คบกันมามันจบสิ้นหมดแล้ว
ผมพยายามขอโอกาสเขาขอโอกาสนั้นทำหน้าที่แฟน แม้มันเป็นความหวังเพียงเล็กๆ เท่าเศษฝุ่นก็ตาม ผมพยายามไลน์ โทร แต่เขาก็ไม่ตอบ ไม่รับ แต่ผมก็ยังหวังว่าโอกาสนั้นเขาจะมอบให้ผมได้ทำ
สุดท้ายผมไม่โทษใคร แต่ผมโทษที่ตัวผมเอง ที่ปล่อยให้มันเกิดช่องว่างระหว่างความรักกับคนสองคน ถ้าใครกำลังทำแบบผมอยู่ของให้ลองย้อนกลับไปดูคนข้างหลังที่เขารออยู่บ้าง ให้ความสำคัญกับเขาบ้าง ผมไม่อยากให้เจอเหตุการณ์แบบผม " 4 ปี & 1 คืน "
ที่มา http://pantip.com/topic/32319467
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น